κλιματική ανθεκτικότητα (ανθεκτικότητα στην κλιματική αλλαγή)

Η κλιματική ανθεκτικότητα αποτελεί ένα μακροπρόθεσμο όραμα της ΕΕ για μια κοινωνία στην οποία έως το 2050, δηλαδή το έτος επίτευξης του στόχου της κλιματικής ουδετερότητας, θα πρέπει να έχει εδραιωθεί η προσαρμοστική ικανότητα της ΕΕ και θα έχει ελαχιστοποιήθει την ευπάθειά της στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, σύμφωνα με τη συμφωνία του Παρισιού και του προτεινόμενου ευρωπαϊκού νόμου για το κλίμα.
Η Αειφόρος χρήση των πόρων, ανθεκτικότητα στην κλιματική αλλαγή και διατήρηση της βιοποικιλότητας αποτελεί Άξονα του Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας «Ελλάδα 2.0».
Ο Άξονας προωθεί την πράσινη μετάβαση, εισάγοντας μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις με στόχο την αποτελεσματική χρήση των φυσικών πόρων και την προώθηση της κυκλικής οικονομίας, μέσω της αποτελεσματικής διαχείρισης των υδάτων και των υγρών αποβλήτων, της προστασίας της βιοποικιλότητας και της προσαρμογής και της αποκατάστασης του φυσικού περιβάλλοντος.
Βασικη πολιτική του άξονα είναι η Βιώσιμη διαχείριση και προστασία των υδάτινων και θαλάσσιων πόρων, κυκλική οικονομία, ανακύκλωση, βιοποικιλότητα, προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, ισορροπημένη περιφερειακή ανάπτυξη αγροτικών περιοχών, συμπεριλαμβανομένων ορεινών και νησιωτικών περιοχών στο πλαίσιο της αποκέντρωσης, μετασχηματισμός του γεωργικού τομέα, πολιτική προστασία και διαχείριση φυσικών καταστροφών, προσαρμογή των στρατηγικών προστασίας από πλημμύρες στην κλιματική αλλαγή, καθώς και η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς και των φυσικών της τοπίων από την κλιματική αλλαγή.
Ένα μακροπρόθεσμο όραμα της ΕΕ για μια κοινωνία ανθεκτική στην κλιματική αλλαγή, πλήρως προσαρμοσμένη στις αναπόφευκτες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής έως το 2050.